Το 2018 αποφασίσαμε να κάνουμε ένα ταξίδι για αναζήτηση δουλειάς στις Ηνωμένες Πολιτείες, συγκεκριμένα στην Καλιφόρνια, και να ψάξουμε δουλειά στον τομέα της κάνναβης, που στη συγκεκριμένη περιοχή θεωρείται η Μέκκα της κάνναβης. Λέγεται, ονομάζεται η περιοχή “Emerald Triangle”, «Σμαράγδινο Τρίγωνο», κι έχει ονομαστεί έτσι επειδή η καλλιέργεια κάνναβης εκεί είναι στην καθημερινότητα των ανθρώπων, στη βόρεια Καλιφόρνια.
Είναι σαν να πηγαίνεις σεζόν κάπου. Δηλαδή, υπάρχει η περίοδος της συγκομιδής, που χρειάζονται και περισσότερο εργατικό δυναμικό. Οπότε, η ιδέα έπεσε στο τραπέζι, ότι: «Ξέρεις τι; Ας πάμε κι ό,τι γίνει».
11 Σεπτεμβρίου ήταν η πτήση μας, είχε φθηνά εισιτήρια εκείνη τη μέρα. Κάθε φορά που μπαίνεις σε μία χώρα υπάρχει ένας έλεγχος. Πέρα απ’ τα διαβατήρια, σε ρωτάνε κιόλας: «Τι ήρθες να κάνεις εδώ;» Προφανώς, δεν μπορείς να πας για δουλειά κατευθείαν. Χρειάζεσαι μία βίζα εργασίας. Εμείς βγάλαμε την τουριστική βίζα.
Οπότε, ήμασταν κι εμείς λίγο κυριλέ στο ταξίδι. Πήγαμε, δηλαδή, με πουκάμισα, με πολάκια, με χωρίστρες στα μαλλιά, με ζελέ… μετράει και το φαίνεσθαι. Περάσαμε πολύ άνετα τον έλεγχο, δόξα τω Θεώ. Μπήκαμε. Κι από κει και πέρα, νοικιάσαμε κατευθείαν ένα αυτοκίνητο και τα ξημερώματα, φτάσαμε στην πόλη της Eureka.
Γενικότερα, η πόλη της Eureka είναι λίγο παρηκμασμένη, υπάρχει τεράστιο πρόβλημα με ναρκωτικά και συγκεκριμένα με meth. Δηλαδή, όντως βλέπεις στον δρόμο πάρα-πάρα πολλούς χρήστες, που είναι σαν ζόμπι, πολλούς-πολλούς άστεγους, και σου δίνει και μία λάθος εντύπωση: «Σε τι χώρα ήρθαμε κι είναι όλα έτσι;»
Περίπου μας πήρε δύο βδομάδες μέχρι να βρούμε δουλειά. Υπάρχουν οι λεγόμενες πιάτσες, δηλαδή είναι κάποια μέρη στα οποία πάνε οι υποψήφιοι εργάτες.
Περιμένουν απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ και μπορεί να περάσει κάποιος καλλιεργητής, είτε παράνομος είτε νόμιμος, και να πει ότι: «Χρειάζομαι άτομα στη φάρμα μου για την τάδε δουλειά» και «Έλα εσύ, φύγε εσύ» κτλ. Οπότε, πήγαμε από πιάτσα σε πιάτσα.
Κι η πρώτη δουλειά την οποία πιάσαμε ήτανε σε trimming room, που το trimming room τι είναι; Είναι ο χώρος στον οποίο γίνεται η επεξεργασία του ανθού της κάνναβης, που είναι το προϊόν το οποίο καπνίζεται. Ήμαστε σε ένα δωμάτιο, ήμασταν περίπου τριάντα άτομα. Οι υπόλοιποι εργάτες, οι περισσότεροι ήταν είτε από το Μεξικό κι άλλες χώρες της Νότιας Αμερικής: Χιλή, Κολομβία, Βενεζουέλα. Και πολλοί εκεί Ινδοκίνα περιοχές.
Κι η δουλειά είχε ως εξής: Ξυπνάς 7μισι το πρωί. Πηγαίνεις κατευθείαν για δουλειά.
Σου δίνουνε, δηλαδή, μία μεγάλη μαύρη σακούλα κι έναν μεγάλο κουβά και ξεκινάς, δηλαδή, να καθαρίσεις τα φύλλα, τα μεγάλα φύλλα τα οποία δεν καπνίζονται. Τα βάζεις σε μια σακούλα, ζυγίζουνε τη σακούλα που σου ‘χουνε δώσει πριν κι αφού τη δώσεις, για να δούνε άμα έχεις κλέψει κάτι ή όχι. Κι η πληρωμή… Πληρώνεσαι… Δεν πληρώνεσαι με την ώρα, πληρώνεσαι με τα κιλά που καθαρίζεις, με pound συγκεκριμένα. Το pound είναι περίπου μισό κιλό κι η πληρωμή ήταν εκατόν πενήντα δολάρια στο pound, τα οποία είναι πολύ καλά λεφτά. Αρκεί, βέβαια, να καθαρίζεις ένα pound τη μέρα τουλάχιστον.
Σε σκηνές κοιμόμασταν, δεν υπήρχανε δηλαδή… Σε ένα αγρόκτημα υπήρχαν και κάποια δωματιάκια που είχαμε κοιμηθεί, αλλά κυρίως κοιμόμαστε στις σκηνές. Και όσο χειμώνιαζε, ο ύπνος γινόταν λίγο πιο δύσκολος, γιατί στα μεγάλα αγροκτήματα κοιμόμασταν πάλι σε σκηνές. Οπότε, το πρωί ξύπναγες όντως με την πάχνη. Έπιανε λίγο πάγο στο ταβάνι της σκηνής.
Γενικότερα, στη φάρμα υπήρχε χρήση ναρκωτικών ανάμεσα στους εργάτες. Δηλαδή, ειδικά οι συγκεκριμένοι οι Ασιάτες κάναν κι αυτοί χρήση meth. Στην αρχή, βέβαια, εμείς δεν ξέραμε τι σημαίνει, αλλά στην πορεία το καταλαβαίνεις, δηλαδή απ’ τον τρόπο που συμπεριφέρονται, ότι πηγαίναν στην τουαλέτα και καπνίζανε τα πιπάκια τους.
Υπήρχε πάντα ένας υπεύθυνος του trim room, σαν supervisor, o οποίος ζύγιζε το τελικό προϊόν που έχεις καθαρίσει και γενικότερα, ήτανε το κεφάλι μες στο δωμάτιο.
Και σε μια φάρμα ήτανε μια Ασιάτισσα —εμείς τη λέγαμε, το ψευδώνυμό της ήταν η «εργατομάνα», γιατί αυτή έφερνε πολλούς εργάτες και σίγουρα έπαιρνε κάποιο καπέλο ή κάποιο μερίδιο από τους εργάτες που έφερνε— η οποία κι αυτή έκανε χρήση meth, κι αυτή ήταν υπεύθυνη για τα λεφτά μας, έτσι; Κι όταν ξέρεις ότι αυτός που είναι να σου δώσει τα λεφτά είναι υπό την επήρεια meth και μες στην παράνοια… γιατί δημιουργεί πολύ έντονη παράνοια η meth, φαίνεται στη συμπεριφορά. Και πέρα από αυτό, η συγκεκριμένη ήταν κι εθισμένη και στο τζόγο.
Δηλαδή, ήταν όλη την ώρα με φρουτάκια στο κινητό. Το βράδυ πήγαιναν, παίζανε στο καζίνο. Δανειζόταν λεφτά από άλλους εργάτες. Οπότε, εκεί το δύσκολο ήταν να διαχειριστούμε αυτήν την κατάσταση, αυτή την τρέλα. Κι έτσι κύλησαν οι πρώτες οι πρώτες εβδομάδες, νομίζω, κι οι πρώτοι μήνες εργασίας.
Πρέπει να ‘τανε δύο μήνες. Και σε κάποια φάση ένα από τ’ αφεντικά μάς κάλεσε και μας είπε ότι μας χρειάζεται για μια δική του δουλειά, που ήτανε μια πολύ μικρή καλλιέργεια την οποία διαχειριζόταν ένα άτομο, ένα έμπιστο άτομο που είχε αυτός, ένας πιτσιρικάς δεκαεννιά χρονών —ο «ξανθός», έτσι τον λέγαμε— η οποία ήτανε στο βουνό κι η οποία, δε μας είπε προφανώς αυτός ότι είναι παράνομη, αλλά το καταλάβαμε ότι είναι 100% παράνομη.
Αυτό ήτανε ένα… ήταν στην ουσία ένα σπιτάκι πάνω στο βουνό. Κυριολεκτικά βουνό και δύσβατο, δηλαδή χωρίς… Εκεί όλοι έχουν αγροτικά 4x4, γιατί έτσι ανεβοκατεβαίνουν τις πλαγιές και τα βουνά. Αλλά, αν, ας πούμε, πάθεις κάτι, δεν υπάρχει. Δηλαδή, μόνο με ελικόπτερο θα σωθείς. Σήμα δεν υπάρχει πουθενά, είσαι πραγματικά στην ερημιά.
Η δουλειά ήταν περίπου δέκα-δώδεκα ώρες καθημερινά. Trim όλη μέρα, στο trim.
Αλλά, υπήρχαν και μέρες χωρίς νερό, γιατί φέρναν νερό σε κάποια μπιτόνια και καμιά φορά μπορεί να αργούσαν να το φέρουνε. Δηλαδή, είχε τύχει να περάσουμε μία μέρα χωρίς νερό κι αυτό επαναλαμβανότανε κάθε τέλος της εβδομάδας, ο «ξανθός» καμιά φορά αργούσε να πάει στην πόλη να φέρει προμήθειες. Οπότε, υπήρχανε κι ώρες που πεινάγαμε, δηλαδή όντως πεινάγαμε. Μπορώ να πω ότι έχασα και κιλά εκείνη την περίοδο.
Είχε κι ένα κρανίο ο «ξανθός». Γενικά, ο «ξανθός», το παιδί αυτό, κυνηγούσε και μας είχε πει ότι έχει σκοτώσει κι ένα κούγκαρ, που απαγορεύεται, προφανώς. Είχε κρατήσει και το κρανίο του σαν τρόπαιο. Μας το έδειξε. Μας είπε κι άλλες ιστορίες, ότι είχανε φάει μια αρκούδα. Τη μαγειρεύανε, λέει, τρεις μέρες για να μαλακώσει το κρέας. Βρήκαμε κι ένα φίδι στα πράγματά μας μία μέρα, ένα βράδυ. Και σε πιάνει και λίγο τρέλα όταν είσαι στο βουνό.
Γενικότερα, στην περιοχή υπάρχει εγκληματικότητα. Είναι η Κομητεία, συγκεκριμένα το Humboldt, με τους περισσότερους εξαφανισμένους στην Καλιφόρνια, οπότε υπάρχουνε και καρτέλ που καλλιεργούν εκεί στα βουνά. Υπάρχουν και συμμορίες από την Ανατολική Ακτή. Γενικότερα, οι εργάτες είναι και ψιλοαναλώσιμοι, αλλά και τα αφεντικά τούς τραμπάρουνε, τους κλείνανε τα μάτια, τους δέναν τα μάτια για να τους πάνε μέχρι την καλλιέργεια. Και τώρα, όπως είπα, μιλάμε για περιοχές που δεν υπάρχει σήμα, πουθενά, για χιλιόμετρα. Οπότε, υπάρχει, έτσι, ένας φόβος.
Και μπορώ να πω ότι η πιο αγχωτική εμπειρία σχετικά με αυτό ήταν όταν είχαμε τελειώσει, όταν ήρθε ο καιρός να φύγουμε. Οπότε, για να φύγουμε από τη φάρμα κλείσαμε ένα deal με την «εργατομάνα», ότι θα την πληρώναμε για να μας πάει στην πόλη. Και τώρα όλοι ξέρουνε ότι εμείς κουβαλάγαμε λεφτά. Μόνο σε μετρητά πληρώνεσαι και συνήθως είναι κι εικοσαδόλαρα, οπότε είναι ένας πάκος χοντρός από εικοσαδόλαρα. Όλοι ξέρουνε ότι έχεις πληρωθεί μόλις, όλοι οι υπόλοιποι εργάτες, γιατί κι οι υπόλοιποι εργάτες έχουνε πληρωθεί, και προφανώς δεν είναι όλοι τα καλύτερα παιδιά. Όπως είπα, υπάρχει πολλή χρήση meth, που αλλάζει τον άνθρωπο.
Και φτάνοντας στο πάρκινγκ είδαμε ότι ήτανε κάποιοι παλιοί εργάτες στο πάρκινγκ εκεί, πάλι εργάτες της «εργατομάνας». Κι εμάς μας έπιασε το άγχος ότι θα μας κλέψουν, ξέρω ‘γώ, μας την έχουνε στημένη και θα μας κλέψουνε, γιατί ξέρουν ότι έχουμε λεφτά και μας περιμένουνε στο πάρκινγκ. Ήτανε κάποια δευτερόλεπτα που ήμασταν έτοιμοι για όλα. Δηλαδή, είχα ένα ψαλίδι στο χέρι που ‘χε μείνει από τη φάρμα, αλλά το είχα στο χέρι γιατί εκείνη την ώρα δεν ξέραμε τι θα γίνει. Ευτυχώς, τελικά όμως, ήταν τυχαία. Ήταν μία παράνοια δικιά μας εκείνη την ώρα. Κι εντέλει δεν μπορούσαμε να στείλουμε τα λεφτά, οπότε αναγκαστικά τα πήραμε σε μετρητά.
Σ’ όλο μας το ταξίδι της επιστροφής, τα είχαμε σαν μετρητά επάνω μας.
Όταν μπαίνεις σε μία χώρα ελέγχουνε περισσότερο, παρά όταν βγαίνεις. Ή τουλάχιστον, εμείς δεν περάσαμε κάποιον έλεγχο. Βρωμάγαμε, εν τω μεταξύ, γιατί τα ρούχα μας όταν δουλεύεις σε τέτοιες συνθήκες ποτίζουν, έτσι; Δεν… αυτή η μυρωδιά πολύ δύσκολα βγαίνει. Ακόμα και δέκα πλυντήρια να βάλεις, θα συνεχίζει να μυρίζει.
Παρόλα αυτά, δεν περάσαμε κάποιον έλεγχο κι όλα καλά εντέλει. Μία πολύ ωραία περιπέτεια. Και γενικότερα, αυτό που μου έχει μείνει είναι το συναίσθημα της περιπέτειας.
Κι εγώ και τα άλλα παιδιά που πήγαμε παρέα σε αυτή την περιπέτεια, ανέκαθεν ασχολούμασταν με την κάνναβη, ακόμα κι αν αυτή είναι παράνομη στην Ελλάδα. Και τα κίνητρα για να πάμε ήτανε κι οικονομικά, αλλά άλλο ένα κίνητρο ήταν για να διευρύνουμε τις γνώσεις μας, επειδή και στην Ελλάδα ήδη έχουν γίνει κινήσεις προς τη νομιμοποίηση.
Τώρα εδώ στην Ελλάδα τα πλάνα είναι να συνεχίσω να ασχολούμαι με την κάνναβη, νόμιμα, προφανώς. Επιτρέπεται η καλλιέργεια με άδεια φαρμακευτικής κάνναβης άνευ ορίου THC, που το THC είναι η ουσία η ψυχοδραστική, αυτό που δημιουργεί τη μαστούρα, που λέμε. Οπότε, θα ασχοληθώ σε αυτόν τον τομέα. Το κλίμα είναι πάρα πολύ καλό. Από την Κρήτη μέχρι τον Έβρο το φυτό της κάνναβης μπορεί να καλλιεργηθεί κι οι συνθήκες είναι πολύ καλές. Και γενικότερα, ελπίζουμε να αλλάξουν τα πράγματα και στην Ελλάδα.