ΒΟΜΒΑ ΣΤΗΝ ΠΤΗΣΗ ΓΙΑ ΑΘΗΝΑ
ΒΟΜΒΑ ΣΤΗΝ ΠΤΗΣΗ ΓΙΑ ΑΘΗΝΑ
Περιγραφή
Ο Χρίστος Χριστοφής ήταν επιβάτης της πτήσης TWA 840, όπου εξερράγη βόμβα. Το αεροπλάνο τον Απρίλιο του 1986 πραγματοποιούσε το δρομολόγιο Λος Άντζελες-Κάιρο με ενδιάμεσο σταθμό στην Αθήνα, όταν πάνω από το Άργος ακούστηκε μια τρομακτική έκρηξη. Άνοιξε μια τρύπα στην άτρακτο και τέσσερις επιβάτες εκτινάχθηκαν στο κενό. Την ευθύνη για την βόμβα ανέλαβε η οργάνωση «Αραβικοί Επαναστατικοί Πυρήνες».
Ανήκει στη Συλλογή
16 Podcasts
Η ΑΘΗΝΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ
Φίλτρα
Συντελεστές
Έρευνα
- Σπύρος Μαντζαβίνος
Αφήγηση
- Χρίστος Χριστοφής
Δημιουργία Podcast
- Σταύρος Βλάχος
Σχεδιασμός Ήχου
- Ιάσονας Θεοφάνου
Επεξεργασία Ήχου
- Μιχάλης Οικονομίδης
Σκηνοθεσία Βίντεο
- Δάφνη Ματζιαράκη
Μουσική
- William Ryan Fritch
Γυρνάμε πίσω το ‘86. Αρκετά χρόνια πριν. Εγώ ήμουνα τριαντα εφτά χρονών τότε. Δούλευα σε ναυτιλιακή εταιρεία σαν αρχιμηχανικός, με βάση τον Πειραιά. Επομένως, συχνά χρειαζότανε να ταξιδέψω στο εξωτερικό.
Σ’ ένα τέτοιο μου ταξίδι τον Απρίλιο του 1986, εγώ έφευγα από Νέα Υόρκη για να επιστρέψω στην Αθήνα κι η πτήση μου ήταν μέσω Ρώμης. Η πτήση της TWA η 840 τότε, είχε ξεκινήσει απ’ το Λος Άντζελες, είχε πάρει επιβάτες απ’ τη Νέα Υόρκη με προορισμό Ρώμη, Αθήνα και Κάιρο.
Η πτήση πήγαινε μια χαρά. Και κάπου δεκαπέντε με είκοσι λεπτά πριν την προσγείωση στην Αθήνα, ακούστηκε μια τρομακτική θόρυβος, έκρηξη, μέσα στο αεροπλάνο.
Εκεί που καθόμουνα εγώ αυτό το συμβάν δηλαδή, γιατί φάνηκε αμέσως, άνοιξε μια τεράστια τρύπα στη δεξιά πλευρά του αεροπλάνου, διάμετρο περίπου δύο μέτρα και το ‘δα μπροστά μου, γιατί ήμουνα μερικές θέσεις, υποθέτω κάπου καμιά έξι-εφτά θέσεις πιο πίσω.
Δημιουργήθηκε ένα κύμα αέρα που τράβαγε από μέσα προς τα έξω. Κι αυτό που βλέπαμε εμείς μέσα, εκτός από το άνοιγμα, δηλαδή, στη δεξιά πλευρά του αεροπλάνου, τα εσωτερικά, τις μονώσεις, αυτά του αεροπλάνου είχαν ανοίξει, είχανε πέσει από εκεί. Και λίγο μετά πέσανε κι οι μάσκες του οξυγόνου. Τουλάχιστον δύο σειρές καθίσματα στην κυριολεξία τα ρούφηξαν, λες και τα ρούφηξε κάποιος απ’ έξω.
Το αεροπλάνο ήταν τότε πάνω απ’ το Άργος περίπου, σ’ αυτήν την περιοχή. Επομένως, τους ανθρώπους που τράβηξε έξω, έπεσαν και τους βρήκανε αργότερα σε χωράφια εκεί στην περιοχή, πάνω απ’ το Άργος.
Κάποια στιγμή ακούσαμε τον κυβερνήτη να μας λέει ότι είναι το θέμα υπό έλεγχο. Κάπως ηρεμήσαμε.
Εγώ αυτό που σκέφτηκα, βέβαια, θεώρησα αμέσως μέσα στο μυαλό μου, ότι αυτό είναι, ότι χαθήκαμε. Δεν υπήρχε περίπτωση σε καμία να σωθούμε. Κι η σκέψη μου τότε, η πρώτη σκέψη ήτανε να κατεβάσω το τραπεζάκι από την πίσω πλευρά του μπροστινού μου καθίσματος και με ψυχραιμία έγραψα εκεί ένα μήνυμα για την οικογένειά μου. Δηλαδή τους χαιρέτησα.
Τους είπα: «Τώρα που τελειώνουν όλα εσάς σκέφτομαι, να ‘στε καλά. Θα τα βγάλετε πέρα και σας αγαπώ και σας φιλώ». Και σκέφτηκα ότι μπορεί μέσα εκεί να βγει, να σωθεί αυτό το κομμάτι και θα ‘ναι, θα θυμηθούν, θα καταλάβουν οι δικοί μου, τουλάχιστον, ότι τους σκεπτόμουν αυτήν τη στιγμή, ότι η σκέψη μου ήταν σε εκείνους και σε τίποτα άλλο.
Μετά, όταν πέρασε το πρώτο πεντάλεπτο, κάπως ηρεμήσαμε ακόμα παραπάνω -εγώ, μιλώ για τον εαυτό μου- γιατί πήγαινε κανονικά. Φαίνεται ο πιλότος ήταν έμπειρος.
Αποδείχθηκε άριστος πιλότος και πολύ ψύχραιμος δηλαδή, δεν είναι, πάρα πολύ ψύχραιμος πρέπει να ‘τανε γνωρίζοντας το αποτέλεσμα, ότι μας κατέβασε τους υπόλοιπους ζωντανούς στο αεροδρόμιο μετά.
Στην πτήση, από ό,τι φάνηκε μετά, είχε τοποθετηθεί βόμβα. Στον χώρο των αποσκευών κατά πάσα πιθανότητα, αυτό είπανε μετά, ακριβώς κάτω από καθίσματα.
Πέρασαν τα χρόνια και τώρα γελάω καμιά φορά που το σκέπτομαι, δεν το σκέπτομαι συχνά. Δεν το σκέπτομαι, ούτε με ρωτάνε κι οι δικοί μου συχνά. Αυτά γίνονται, τα ζεις, σου μένουνε και μετά περνάνε, φαίνεται.